Nowy kordonek oceniam bardzo dobrze. To jest pewna, wytrzymała nić, gładka i dobrze skręcona. Świetnie się nią pracowało. Jedyne, co rzuciło mi się w oczy, to wrażenie, że ma na powierzchni bardzo delikatny meszek, czego nie zauważyłam w Adzie. Na zdjęciach jednak tego nie widać. Mam nadzieję, że prace z Muzy przetrwają próbę czasu i za rok będą wyglądały równie ładnie jak teraz. Chciałabym też, aby były odporne na żółknięcie. Przyjdzie długo poczekać, aż będę mogła to ocenić.
Następna praca, dla porównania, to była podobna poduszeczka Adą 30, czyli nicią, którą robiłam do tej pory. No i nadal lubię Adę. Też jest gładziutka, węzełki zaciskają się jak należy, prace trzymają kształt. Różnica na niekorzyść była taka, że w czasie pracy raz mi pękła, a Muza ani razu. Na korzyść - brak tego mikroskopijnego meszku. Grubość obu nici jest bardzo podobna. Nie znam się na niciach na tyle, aby powiedzieć, w jaki sposób nadawane są numerki i od czego zależą, ale w praktyce miałam wrażenie, że obie są jednakowej grubości.
W tej chwili mam w rękach jeszcze inną rzecz, trochę większą, ale myślę, że kolejną poduszeczkę zrobię nićmi Altın Başak Klasik (czyt. Ałtyn Baszak Klasik ;) ), którymi zaczynałam zabawę z koronką pętelkową. Miałam długą przerwę, a zapas w domu ciągle jest. Gdy ostatnio wróciłam do nich na chwilę, wydawało mi się, że są bardziej chropowate od Ady, ale musiałabym spokojnie popróbować, żeby zrobić jakieś porównanie. To jest w końcu bardzo dobra nić, przetestowana przez duże grono użytkowniczek. Co do żółknięcia - to moje najstarsze prace, część z nich pochodzi chyba sprzed siedmiu lat, no i niestety nie są już śnieżnobiałe. A najgorsze jest to, że tak drobną koronkę jest bardzo trudno uprać nie psując jej kształtu. Potem upinanie tysiąca pęteleczek i pikoteczek to utrapienie.
Uparłam się, że nie wyślę moich próbek testowych, dokąd nie porobię im zdjęć:
 |
| Próbka Muzy |
 |
| Próbka Ady |
A tu już spakowane do drogi:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz